De Shire is een koudbloedig Engels werkpaardenras, welke vanaf halverwege de 17e eeuw als zodanig werd genoemd. De voorouders van de Shire werden ‘the Great English Horse’ genoemd. Deze paarden waren vaak het product van kruisingen tussen plaatselijke Suffolk Punch, Clydesdale of vergelijkbare paarden en Vlaamse Trekpaarden die naar Engeland waren geïmporteerd in de 15e eeuw. Toen in de 16e eeuw Nederlandse werklui hun Friese paarden meenamen om het moerasgebied in Engeland te ontginnen, hebben ook deze Friezen hun stempel gedrukt op het Shireras.
In de 17e eeuw ontstond zo de ‘Old English Black Horse’. Robert Bakewell (1725 – 1795), paste voor het eerst selectief fokken toe op zijn vee en op deze paarden. En hij werd daarmee erg belangrijk voor het verbeteren van dit ras. Hij importeerde hiervoor 6 merries uit Vlaanderen. Dit was bijzonder in die tijd, want men ging er tot dan toe altijd van uit dat je een ras alleen kon verbeteren d.m.v. goede hengsten. De ‘Bakewell Black’ was geboren.
Er ontstonden zo twee typen paarden: het Fen of Lincolnshire type en het Leicester of Midlands type. Het Fen type was een groot, zwaar paard met veel behang. Het Leicester type was een lichter/fijner gebouwd paard met meer uithoudingsvermogen. In het midden van de 17e eeuw werd dit ras al Shire genoemd, maar pas aan het eind van de 18e eeuw is men begonnen met verslagen bij te houden over het ras. “Packington Blind Horse” stond ter dekking van 1755 – 1770 en was een Shire van het Leicester-type. Hij wordt gezien als stamvader van de Shire.
In het eerste gedrukte stamboek (1878) van toen nog de Engelse Cart Horse Society stonden 2381 hengsten geregistreerd en waren bloedlijnen terug gevolgd tot 1770. In 1884 werd de naam Engelse Cart Horse Society veranderd naar English Shire Horse Society.
Voor landbouwwerk en het trekken van wagens met zware lasten was en is de Shire uitermate geschikt. Daar werd het ras dan ook voornamelijk voor gebruikt. En in de jaren dat zij voor dit werk zo veel gebruikt werden, liepen er wel honderdduizenden van rond in Engeland. De landbouwmechanisatie die zich na de tweede wereldoorlog in rap tempo aandiende, werd bijna de ondergang van de Shire. Er zijn er toen heel veel geslacht. Tegenwoordig ziet de Shire er wel iets anders uit dan in de 18e en begin 19e eeuw. Met name door het kruisen met Clydesdales is de Shire wat lichter van bouw geworden en hebben zij wat ingeboet aan behang aan de benen.
Tegenwoordig wordt de Shire heel divers gebruikt. Maar vooral voor recreatieve doeleinden. Een enkeling loopt in de sport, met name in de dressuur. En hoewel de Shire nog steeds een zeldzaam ras is, wordt er over de hele wereld mee gefokt en is het aantal Shires daardoor redelijk stabiel.